Wat is de oorzaak?
Er zijn veel verschillende type polyneuropathieën, elk met een andere onderliggende oorzaak. De oorzaken zijn te verdelen in de volgende categorieën:
Polyneuropathieën als gevolg van een:
● stofwisselingsziekte, bijvoorbeeld suikerziekte of een stoornis van de schildklier of nieren;
● deficiëntie, een tekort aan bepaalde stoffen, bijvoorbeeld vitamine B;
● intoxicatie, een overmaat aan bepaalde stoffen, bijvoorbeeld alcohol of vitamine B of bij behandeling met chemotherapeutica (anti-kankermedicijn);
● erfelijke aandoening, bij een afwijking in het erfelijk materiaal;
● infecties, bijvoorbeeld lepra, AIDS, borrelia;
● auto-immuunaandoening, een verstoorde immuun/ontstekingsreactie van het lichaam, gericht tegen lichaamseigen weefsels en cellen.
De meest voorkomende, bekende oorzaken van polyneuropathie in Nederland zijn suikerziekte, overmatig alcoholgebruik, behandeling met bepaalde medicijnen (vooral chemotherapie), nierziekte, vitaminetekort en een te traag werkende schildklier. Het is belangrijk te weten dat bij een groot aantal patiënten de exacte oorzaak van de polyneuropathie, ook na aanvullend onderzoek, uiteindelijk onbekend blijft
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De neuroloog stelt de diagnose op basis van het klachtenpatroon en de bevindingen bij neurologisch onderzoek. Indien er een duidelijk aanwijsbare oorzaak voor polyneuropathie is, kan aanvullend onderzoek achterwege blijven. Bij het ontbreken van een bekende oorzaak volgt aanvullend onderzoek in de vorm van bloedonderzoek en/of een spierzenuwonderzoek (EMG). Het spierzenuwonderzoek kan de diagnose bevestigen en meer informatie geven over de ernst van de aandoening en welk type zenuw is betrokken. Verder geeft het EMG informatie over welk onderdeel van de zenuw is aangedaan: de zenuwvezel het axon of de isolatielaag rondom de zenuw de myelineschede. Dit kan van belang zijn voor de behandeling.
